20.6.06

θα είμαστε στο pride...

...γιατί είμαστε τρανς, αδερφές και λεσβίες και κανείς δεν μας αφήνει να το ξεχάσουμε ZΩΗ γιατί πέρσι ωραία γιορτάσαμε με τα τρικάκια αλλά η μαμά μας ακόμη δε γελάει με αυτά ΚΡΥΦΗ γιατί μας αρέσει να διαδηλώνουμε τις σεξουαλικότητές μας ΕΙΝΑΙ γιατί το pride δεν είναι των χορηγών του ΖΩΗ γιατί (δεν) θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε στην μεσημεριανή ζώνη της tv ΠΕΤΑΜΕΝΗ γιατί μας αρέσει να φωνάζουμε αυτά που δεν λέγονται ΖΩΗ γιατί βαρεθήκαμε να μιλάνε για μας μόνο πίσω από την πλάτη μας ΚΡΥΦΗ γιατί πήξαμε με τόσο “φαίνομαι-και-πολύ-στρέιτ” στο gaydar ΕΙΝΑΙ γιατί οι λεσβίες στο gaydar δεν βάζουν φωτογραφίες τους ΖΩΗ γιατί δεν θέλουμε το pride να γίνει σούπερ μάρκετ ΠΕΤΑΜΕΝΗ γιατί είναι ακόμη πάρα πολλοί όσοι και όσες δεν μπορούν να είναι ΖΩΗ γιατί είμαστε σαν όλους τους άλλους και ποτέ σαν όλους τους άλλους ΚΡΥΦΗ γιατί σας τρώει η περιέργεια πώς είμαστε ΕΙΝΑΙ γιατί βαρεθήκαμε να είμαστε όλοι και όλες αυτονόητα στρέιτ ΖΩΗ γιατί θέλουμε να σπάσουμε τον τρόμο της ομο/τρανσφοβίας ΠΕΤΑΜΕΝΗ γιατί καλύτερα κραγμένες παρά κρυμμένες ΖΩΗ γιατί τα στρέιτ αδέρφια μας είναι ακόμη σκλαβωμένα ΚΡΥΦΗ γιατί πρέπει να σταματήσουν στο κίνημα να βροντοχτυπάνε τις χάντρες ΕΙΝΑΙ γιατί βαρεθήκαμε να ακούμε την ατάκα “εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις αδερφές, αρκεί να μην προκαλούν” ΖΩΗ γιατί σαν τρανς προσπαθούμε καθημερινά να μας φωνάζουν με το όνομά μας ΠΕΤΑΜΕΝΗ γιατί θέλουμε να αναγνωρίσουμε στους μπάτσους που μας «προστατεύουν» τώρα, αυτούς που θα μας την πέσουν αργότερα στο πάρκο ΖΩΗ γιατί δεν είμαστε καρικατούρες με ρέινμποου μπέρτα και ελληνοπρεπές μαγιό ΚΡΥΦΗ

{απο τα φρατζολάκια της ομάδας qvzine, www.qvzine.net, για το φετινό athens pride 24/6 [το 'ζωη κρυφή.. 'δικό μου]}

ανανέωση 25/06:

a jeff koons' replica is telling the story... the essence of pride: η καλή νεράιδa έτοιμη να μοιράσει συμβουλές
  • και τέλος απο τα media:

[ψωνιστήρι στο νεκροταφείο της γειτονιάς]

05.11-02.06

7.6.06

greek retro, iv: χαρούλα αλεξίου (1979) o φαντάρος

γιώργος, καλοκαίρι στην ίλη στρατηγείου. στοπ. [...] χίλια εννιακόσια ογδόντα κάτι. ο θείος φεύγει με μετάθεση. οικογενειακή επίσκεψη στην παραμεθόριο. το χωριό ακριβώς στην άκρη του ποταμού. φίδια ασφαλτοστρώσεων κυριεύουν την επαρχία. η ελλάδα σε πρόγραμμα ταχύρυθμου εκσοσιαλισμού με εοκικές επιδοτήσεις. το βράδυ για φαγητό στη μοναδική ταβέρνα του χωριού. κάπνα. μια σόμπα πετρελαίου καίει δίπλα μου στο φουλ. ο πατέρας, κάπως αταίριαστα για την περίσταση, τρώει με τρόπο αρχοντικό. η μητέρα φοράει ένα καρώ, χρωματιστό φόρεμα. η παρουσία του θείου -θυμάσαι- αποσπά την προσοχή της απο πάνω σου. αυτός, με τα πολιτικά, ένας λεβέντης. ψηλός, με φωτεινό ανοιχτό δέρμα και τη χαρακτηριστική φευγαλέα ματιά του. αργά-αργά έρχονται οι ήχοι απο ένα άγνωστο τότε λαϊκό τραγούδι. είναι η φωνή της χαρούλας. ατελείωτη. μεγαλειώδης. τραγουδάει τον ’φαντάρο’. σκάβει τη μοναξιά και βγάζει έγνοια και ερωτισμό. ανιχνεύει το αρσενικό παράπονο όταν ψάχνει μια αγκαλιά με ένα τσαλακωμένο αδειόχαρτο στην τσέπη. η φωνή της δυναμώνει απο τις χιλιάδες προσωπικές ιστορίες αγοριών που πνίγονται σε δρόμους και παρέες άγνωστες. μακριά, στερημένοι από όλα. η μητέρα χαρούλα τους νοιάζεται. η γκόμενα χαρούλα τους κλείνει το μάτι απο το απέναντι τραπέζι. ανακαλείς εικόνες λασπωμένων δρόμων, συρματοπλέγματα στρατοπέδων, κουρασμένα παιδιά στο χακί .κανένα νόημα όμως. θα καταλάβεις ωστόσο πολύ αργότερα ότι εκείνο το βράδυ στην παραμεθόριο ταβέρνα είχε αρχίσει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι. πάνω κάτω είκοσι χρόνια μετά θα φτάσεις στην άκρη. στον άθλιο θάλαμο. δίπλα ξανά σε μια σόμπα πετρελαίου. πάνω στις βρώμικες κουβέρτες του ε.σ. .να σε μυρίζω. και συ να μου μαθαίνεις ότι παντού , πάντα μπορούμε να χτίζουμε τις μικρές μας πολύτιμες ευτυχίες [...] γιώργος, καλοκαίρι στην ίλη στρατηγείου. στοπ.

6.6.06

ΝΙΚΗ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

για μια παιδεία των κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων

Creative Commons License
Creative Commons License.