& 1
έχουνε συνήθως επιτυχία τα πάρτυ της irene γιατί γίνονται στο σπίτι με το μεγάλο κήπο. εκεί, μετά από μερικές budvar, κάτω απ’ το δένδρο, βλέπω τα πολύ κοντά μαλλιά του και μετράω τις τρύπες στο αυτί. κολλάω με τη φλέβα του λαιμού. του λέω κάτι ανολοκλήρωτο. αυτός χαίρεται. μετά φιλί. μετά χαμόγελο. κι άλλο φιλί. μουρμουρίζει ένα μηδαμινό ‘μάλλον όχι’ όταν του κάνω να φύγουμε. γελάω [...] στο σπίτι του, μας υποδέχεται το σκυλί. ένα μαύρο μικρούλι greyhound. [o χ. πιστεύει ότι τα greyhound μου ταιριάζουν πολύ. μάλλον έχει δίκιο, με ξέρει]. το χαϊδεύω στα πλευρά, κουνάει λίγο μουσούδα, χαμηλώνει, με κοιτάει. για μια στιγμή σκέφτομαι να μείνω μαζί με το σκύλο. υπάρχουν χιλιάδες δικαιολογίες για να μη συνεχίσω. είναι όμως αργά. αυτός κολλάει πάνω μου. τον θέλω. κι ανεβαίνουμε τα σκαλιά.
-up your arse boy?
-ah yes please!
δύο μέρες μετά μιλάω με την irene που τον είχε καλέσει. τον λένε greg και είναι από το δουβλίνο. γύρω στα τριάντα. [έδειχνε μικρότερος αλλά μια γκρίζα γυαλάδα πάνω απ' το κέλτικο ξανθό ήταν, τελικά, ασφαλής ένδειξη]. είναι, λέει, πολύ καλό παιδί.
α, κι έχει και γκόμενο.
α, μάλιστα.