[σήμερα το βράδυ, στο πάρτυ της άϊριν θα με ρωτάνε για το λαβ μπάϊτ στο λαιμό... ]
όταν είδε ότι ήμουν ‘απ φορ ιτ’, άρχισε να διστάζει. να κατασκευάζει δικαιολογίες που θα απέτρεπαν, υποτίθεται, το .... . ήξερα βέβαια, ιδίως απο τη στιγμή που είχε κάνει το πρώτο βήμα, ότι ήταν μία τυπική επίδειξη αγγλικού ριζέρβ, που καμία σχέση δεν είχε με τι πραγματικά ήθελε. και ο τρόπος που μιλούσε,...μόλις έλεγε κάτι, οι λέξεις αυτοαναιρούνταν. [δεν καταλαβαίνεις την αγγλική ψυχή αν δεν μπορείς να διαβάζεις κάτω από τα στρώματα των προφάσεων και των προσχημάτων. και πιο πολύ αν δε διακρίνεις την ειρωνία στην εκφορά των λέξεων. δεν είναι ειρωνία μιας χρήσης όπως σε άλλες γλώσσες. είναι δομικό στοιχείο της αγγλικής γλώσσας, ριζωμένο βαθιά στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων ενός 'μικρού νησιού', σμιλεμένη στο πέρασμα του χρόνου, ήδη από την εποχή του σέϊκσπια]. του εδωσα έδαφος να παίξει [το κάνω συστηματικά τελευταία]. τόσο ώστε στο τέλος του παιχινιδιού, βρισκόμαστε στην πόρτα και είναι έτοιμος να με αποχαιρετήσει. τη στιγμή που το σενάριο λέει ότι ‘φεύγω απο το δωμάτιό του’, απλώνω το χέρι μου στην κοιλιά του. τυλίγεται πάνω μου. επιστρέφουμε βήμα-βήμα στο κρεβάτι. αργά. [μ' αρέσει έτσι]. κάπου στη μέση, πατάει πανω μου σα να με σκαρφαλώνει. το πρόσωπο του είναι όμορφο. ένα πίρσινγκ κάτω απο τα χείλη του, πράσινα μάτια. ζεστό τριχωτό στηθάκι και ένα συμμετρικό τατού στους ραχιαίους του...και φιλάει γλυκά, πολύ γλυκά....
ο μάϊκι. γεννημένος στο χατφορντσία. το ογδονταένα. σήμερα το πρωί έφυγε για το μπράιτον. σε μια βδομάδα θα είναι στην κολομβία. για ένα χρόνο. […]