σκέφτομαι περασμένες διαδρομές: λαβύρινθοι της μοναξιάς. δάκρυα σκορπισμένα στη βροχή. χημικά αισθήματα. άγριες φαντασιώσεις. χαμένες κάρτες επιβίβασης. ανυποχώρητοι πόνοι. ψηλαφητές ενοχές. άνυδρες συναλλαγές. ματωμένα σεντόνια. εναλλασόμενα σώματα. [...] σβήνουν όλα αυτά στο φως των ματιών σου απόψε. και θέλω να μου ψιθυρίσεις γλυκά, ανεξερεύνητα ψέμματα. όσα μπορείς. όταν μ’ αγκαλιάζεις. [μη διστάσεις....μόνο εσένα πιστεύω]